ترجمه: سمیه محمد حسین زاده – ۱۴۰۰
ممکن است دشوار باشد که یاد بگیریم هیچ درمانی برای ADHD (بیش فعالی ) وجود ندارد اما با یک راهکار مناسب، میتوانید پیشرفتهایی را در مدرسه یا محل کار افراد مبتلا مشاهده کنید و همچنین می توانید روابط ، عزت نفس و اعتماد به نفس افراد مبتلا را بهبود ببخشید. اگرچه درمان بیش فعالی اغلب با داروهای تجویزی همراه است، اما این تنها درمان موجود نیست. درمان، امکانات ویژه، مهارتهای اجتماعی و تغییر سبک زندگی نیز میتواند به کاهش علائم ADHD (بیش فعالی ) کمک کند .در حقیقت، مطالعات نشان دادهاست که موثرترین راه برای درمان بیشفعالی با ترکیبی از داروها و مداخلات رفتاری است(گانس[۱]، ۲۰۱۹)
دارو رایج ترین روش درمانی برای بیش فعالی است. اگر برای شما یا فرزندتان دارو تجویز شدهاست، مهم است که علائم خود را کنترل کنید و هرگونه عوارض جانبی را گزارش دهید. با استفاده از این اطلاعات، پزشک شما میتواند نسخه را تا یافتن دوز مناسب درمانی تنظیم کند. دو گروه اصلی دارو برای درمان ADHD (بیش فعالی ) محرک و غیرمحرک هستند (گانس، ۲۰۱۹).
محرکها ممکن است تجویز فردی که بیش از حد فعال است یک ماده محرک ضد خلاف به نظر برسد. با این حال، محرکها باعث کاهش بیش فعالی و تکانشگری و افزایش توجه میشوند.
محرک های رایج عبارتند از:
- آدرال (آمفتامین و دکستروآمفتامین)
- کنسرتا (متیل فنیدیت با انتشار گسترده)
- دکسدرین (دکستروآمفتامین)
- فوکالین (دگزمتیل فنیدیت)
- متادات (متیل فنیدیت هیدروکلراید)
- ریتالین (متیل فنیدیت)
غیر محرک ها
در حالی که مواد محرک معمولاً اولین دارویی است که برای درمان ADHD تجویز میشود، اما گاهی ممکن است به جای آن از یک ماده محرک استفاده شود. این دارو در صورتی انتخاب میشود که شما یا فرزندتان عوارض جانبی منفی با داروهای محرک را تجربه کردهاید یا نگران سواستفاده از محرک هستید(شیتهاور[۲]، ۲۰۱۳). نمونه هایی از داروهای غیر محرک عبارتند از:
- استراترا(اتوموکتستین)
- هیدروکلراید بوپروپیون(Wellbutrin XL)
- گوانفاسین Intuniv))
- کلونیدین(کاتاپرس)
استراتژی های رفتاری
محیط نقش مهمی در مدیریت علائم ADHD (بیش فعالی ) دارد. یک محیط غیرسازمان یافته و غیر ساختاری میتواند علائم را بدتر کند. از طرف دیگر، یک محیط ساختاریافته، غیرآشفته و قابل پیشبینی میتواند کمک زیادی کند. در اینجا چند نمونه از استراتژیهای رفتاری وجود دارد که برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی موثر است:
- ایجاد روال: داشتن روالهای ساده و قابل پیشبینی در طول روز به معنای انجام کارهای ضروری بدون وحشت لحظه آخر است. یک روال سالم صبح، عصر و عصر ممکن است مراحل لازم برای انجام وظایف را ترسیم کند.
- ایجاد چک لیست: برای هر فرآیند چند مرحلهای که پیچیده یا پر تنش به نظر میرسد میتوان یک چک لیست تهیه کرد. این به عنوان یک کمک حافظه عمل میکند و به شما یا فرزندتان کمک میکند احساس نظم کنید. به عنوان مثال، شما میتوانید یک چک لیست را در جلوی درب قرار دهید و در آن لیست تمام موارد مورد نیاز شما یا فرزندتان در طول روز وجود دارد.
- استفاده از تایمر: برای کمک به شما یا فرزندتان در توجه به تکالیف منزل یا یک پروژه کاری، یک تایمر را به مدت ۱۵ دقیقه تنظیم کنید (نشانگر زمان اختصاصی تمرکز). وقتی زنگ خورد، یک استراحت کوتاه داشته باشید و سپس تایمر خود را دوباره تنظیم کنید.
- تنظیم هشدارها: می توانید هشدارها را تنظیم کنید تا به شما یا فرزندتان یادآوری کند از دارو استفاده کنید یا از خانه خارج شوید. هشدارها می توانند قدرتمند باشند زیرا نیاز به یادآوری را در افراد کاهش میدهد.
- ایجاد نمودارها: اگر رفتاری یا عادتی وجود دارد که می خواهید در روز خود بگنجانید، با روزهای هفته نمودار بسازید. هر بار که این رفتار را انجام میدهید، به عنوان مثال، دندانهای خود را تمیز میکنید، یک ستاره میگیرید. هم کودکان و هم بزرگسالان این کار را پاداش میدهند و به عنوان یک یادآوری و انگیزه برای انجام وظیفه عمل میکند.
- استفاده از برنامه زمان بندی: استفاده از برنامه زمانبندی به درک مرور زمان و آنچه برای روز برنامهریزی شده کمک میکند و مهلتهای مشخص شده را مشخص میکند، مانند زمانی که باید کارها را تحویل دهید(هک[۳]، ۲۰۱۴).
آموزش والدین
بعضی از والدین احساس می کنند اگر به آنها گفته شود که نیاز به آموزش دارند، به عنوان پدر و مادر شکست خوردهاند؛ اما این طور نیست. آموزش والدین به والدین کودکان مبتلا به ADHD مهارتهایی را برای مدیریت رفتار فرزندانشان در خانه می آموزند. این آموزش ها به والدین پشتیبانی عاطفی را یادآوری میکنند و در عین حال تکنیکهای خاص انضباطی را نیز آموزش میدهد که ثابت شده در کاهش مشکلات رفتاری در کودکان مبتلا به بیش فعالی موثر است. والدین غالباً میآموزند که چگونه قوانین روشنی وضع کنند، عواقب آن را دنبال کنند و ساختار بیشتری را در روز کودک خود ایجاد کنند. والدین همچنین استراتژیهای تغییر رفتار را میآموزند، مانند نحوه استفاده از سیستمهای پاداش دادن به بچهها برای انجام کارها و مشق شب و همچنین به آنها میآموزند که چگونه نتایج طبیعی و منطقی را به روشی موثر اعمال کنند (اموری[۴] و الیسون[۵]، ۲۰۱۰).
آموزش مهارتهای اجتماعی
عدم آموزش مهارتهای اجتماعی اغلب میتواند مشکلاتی را برای افراد مبتلا به ADHD ایجاد کند، زیرا علائم ADHD میتواند منجر به رفتاری بیادبانه شود. به عنوان مثال عدم توجه به نشانههای ظریف غیرکلامی، قطع بیصدا یک سخنران، یا نگاه کردن به بیرون از پنجره هنگام صحبت اشخاص و عبور از مرزهای فیزیکی با قرار گرفتن بیش از حد نزدیک به مردم از جمله این موارد است. هیچ یک از این رفتارها به قصد بیادبی انجام نمیشود و خانواده و دوستان نزدیک این موضوع را درک میکنند. با این حال، ایجاد دوستی، خوب انجام کار یا قرار ملاقات بدون ایجاد مهارتهای جدید اجتماعی، ممکن است سخت باشد. آموزش مهارتهای اجتماعی ممکن است به عنوان بخشی از رفتار درمانی شناختی (CBT) باشد، فرد یا در یک گروه با یک درمانگر یا یک مربی ADHD ممکن است مهارتها را آموزش دهد(کلیکمن[۶]،۲۰۱۰).
مشاوره و روان درمانی
تحقیقات نشان داده است که رفتار درمانی شناختی برای افراد مبتلا به ADHD موثر است. این روش به ایجاد روشهای جدید برای رفتار در جهان کمک میکند. نکته مهم، کمک به شرمندگی و اعتماد به نفس پایین است که بسیاری از افراد مبتلا به ADHD را تحت تأثیر قرار میدهد. کار با یک مشاور یا درمانگر میتواند یک روش مفید برای رسیدگی به مواردی باشد که از زندگی با ADHD ناشی میشود، از جمله از دست دادن شغل و مشکلات مربوط به روابط. همچنین میتواند برای افرادی که با شرایط مشترک مانند افسردگی و اضطراب زندگی میکنند مفید باشد. صحبت با یک متخصص مراقبتهای بهداشتی که از ADHD آگاهی دارند برای یافتن بهترین مکانیزمهای مقابلهای برای شما بسیار مفید است(لوپز[۷]، ۲۰۱۸).
مربیگری
ایجاد ساختار بیشتر در زندگی شما میتواند به مدیریت علائم شما کمک کند. اما ایجاد یک روال ثابت و سازماندهی در هنگام ADHD دشوار است. مربیان ADHD میتوانند در هنگام ایجاد این ساختار، پاسخگویی ارائه دهند. آنها همچنین ممکن است به شما یا فرزندتان در تعیین اهداف، ایجاد عادتهای جدید، یادگیری مهارتهای جدید و کار برای کمک به آنها در زندگی شما کمک کنند. مربی همچنین ممکن است به عنوان یک «مضاعف بدن» عمل کند. دو نفره بدنی شخصی است که شما را همراهی میکند در حالی که شما یک کار دشوار را انجام میدهید. بسیاری از افرادی که بیش فعالی دارند بیش از حد با کارهای خسته کننده، پیش پا افتاده یا چند مرحلهای مانند کارهای خانه، شلوغ کردن و وضع مالیات دست و پنجه نرم میکنند. آنها ممکن است شروع کار را به تعویق بیندازند یا اینکه مورد پیگیری قرار بگیرند و یک پروژه را نیمه تمام بگذارند.
هنگام انجام این کارها، یک بدن دو نفره در یک اتاق با شما نشسته است. حضور فیزیکی آنها به شما کمک میکند تا روی کار خود تمرکز داشته باشید و هرگونه اضطرابی را که احساس میکنید کاهش میدهد(گانس[۸]، ۲۰۱۹).
گروههای پشتیبانی
گروههای پشتیبانی به والدین کودکان مبتلا به ADHD و به افرادی که بیش فعالی دارند، آموزش، حمایت عاطفی و تشویق ارائه میدهند. بودن در کنار افرادی که مبارزات شما را درک میکنند ، بدون اینکه حتی مجبور شوید آنها را توضیح دهید، میتواند راحتی و احساس تعلق خاطر زیادی را فراهم کند. گروههای پشتیبانی همچنین مکانی عالی برای یادگیری در مورد منابع منطقه شما هستند، مانند یک دکتر ADHD به خصوص با دانش. بعضی اوقات گروههای پشتیبانی سخنران مهمان دارند و در مواقعی دیگر میتوانید به سادگی تجربیات خود را به اشتراک بگذارید(گانس[۹]، ۲۰۱۹).
محل اقامت
هنگامی که فردی به طور رسمی مبتلا به بیش فعالی تشخیص داده شود، وی واجد شرایط اسکان است. این بدان معناست که کودک میتواند در مدرسه خوابگاه دریافت کند و یک فرد بزرگسال میتواند آنها را در محل کار خود داشته باشد. بعضی از افراد از درخواست محل اقامت احساس خجالتی میکنند زیرا نمیخواهند توجه را به خود جلب کنند یا احساس سر و صدا میکنند. با این حال، اماکن اقامتی برای حمایت از شما وجود دارد. اگر برای آنها مفیدترین محیط را ایجاد کنند آنها نیز میتوانند نمرات توانایی را کسب کنید و بهترین کار خود را انجام دهید. مثالهایی از محل اقامت دانشجویان شامل کمک به نوشتن یادداشت در کلاس، ضبط سخنرانیها و امکان شرکت در امتحان در یک اتاق ساکت است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد انجام این اقدامات با معلم در مدرسه یا مرکز معلولیت دانشآموز صحبت کنید استفاده از هدفونهای کاهش دهنده سر و صدا یا ساعات انعطاف پذیر از جمله مواردی است که در محل کار میتوانید از آن استفاده کنید. مورد دیگر نصب علامت “مزاحم نشوید” است ، حتی اگر این سیاست دفتر نباشد. با رئیس یا منابع انسانی خود در مورد محل اقامت در محل کار که ممکن است به شما کمک کند صحبت کنید (هک[۱۰]، ۲۰۱۴).
تغییر سبک زندگی
تغییر سبک زندگی میتواند به علائم ADHD کمک کند. اینها شامل ورزش منظم، داشتن رژیم غذایی سالم، خواب کافی و تمرین تکنیکهای کاهش استرس است .یک راه خوب برای گنجاندن این تغییرات سبک زندگی در زندگی این افراد است که آنها را تا حد ممکن لذت بخش کنید، زیرا انگیزه قسمت عمدهای از ADHD است. به عنوان مثال، تمرینی را انتخاب کنید که برای شما سرگرم کننده باشد
تحصیلات
یادگیری تا آنجا که میتوانید در مورد ADHD چیست و چگونه بر شما یا فرزند شما تأثیر میگذارد، مهمترین قسمت از روند درمان است. مشکلات در تنظیم توجه، کنترل انگیزهها و بیش فعالی از علائم اصلی ADHD هستند، اما چگونه این مشکلات در زندگی فرزند شما یا شما بازی میکنند؟ به عنوان مثال، آیا کودک شما خیال بافی میکند و دستورالعملها را از دست میدهد، یا اینکه کودک شما تکانشی است و ممکن است بدون نگاه کردن به خیابان فرار کند؟ هنگامی که در مورد بزرگترین چالشهای ADHD خاص باشید، میتواند به شما در جهت گزینش گزینههای درمانی کمک کند.
خوشبختانه، اطلاعات بیشتری در مورد ADHD بیش از هر زمان دیگری در دسترس است. میتوانید از وب سایتها، کتابها و پادکستها بیاموزید. شرکت در کلاسهایی که بصورت محلی برگزار میشود یا کنفرانسهای ملی مانند کنفرانس سالانه CHADD را در نظر بگیرید. و همیشه به یاد داشته باشید که باید با پزشکان گفتگوی آزاد داشته باشید(کلیکمن[۱۱]،۲۰۱۰).
رویکردهای درمانی مکمل
انواع مختلفی از درمانهای تکمیلی وجود دارد که برای ADHD مورد مطالعه قرار گرفتهاند. هیچ یک به طور قاطع اثبات نشدهاست که از درمان معمولی موثرتر باشد. مهم است که قبل از شروع رویکردهای درمانی مکمل با پزشک و متخصصان بهداشت روان در میان بگذارید.
در اینجا چند روش درمانی مکمل وجود دارد که برای ADHD بررسی شده اند:
- اسیدهای چرب امگا ۳
- ملاتونین
- جینکو بیلوبا
- مخمر سنت جان
- طب سوزنی
- درمانهای مدیتیشن و یوگا
- نوروفیدبک
جمله طلایی
برنامه درمانی شما باید متناسب با نیازها و سبک زندگی شما تنظیم شود. مهم است که علائم و پیشرفت خود را کنترل کنید ، بنابراین میتوانید به دنبال یافتن راهکارها و روشهای درمانی باشید که به شما کمک میکند تا با ADHD خوب زندگی کنید.
[۱] Gans
[۲] Scheithauer
[۳] haack
[۴] Amori
[۵] allison
[۶] Clikeman
[۷] lopez
[۸] Gans
[۹] Gans
[۱۰] haack
[۱۱] Clikeman